Ολιστική Αρχιτεκτονική και Οικολογική Δόμηση

• 
• 

Η απάντηση στην ενεργειακή κρίση 
που μαστίζει τον πλανήτη μας…..
του Κώστα Στ. Τσίπηρα 
μηχανικού βιοκλιματικής αρχιτεκτονικής 
δρ. χωροταξίας, ιδρυτικού μέλους του Σ.ΟΛ.Α.Ρ., συγγραφέα του βιβλίου «ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ» (εκδόσεις Κέδρος)

Η παγκόσμια οικολογική κρίση που μαστίζει τον πλανήτη μας, έχει δύο κύριες συνιστώσες: • την ηθική κρίση, που αφορά την συμπεριφορά του σύγχρονου homo sapiens, απέναντι στη φύση, στην ζωή και στις άλλες μορφές που συγκατοικούν τον ταλαίπωρο πλανήτη ΓΗ….. 
• την ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ κρίση 
Και ας γίνει σαφές ότι κρίση δεν υπάρχει επειδή χρησιμοποιούμε ορυκτά καύσιμα για την μεταφορά ανθρώπων, προϊόντων και υπηρεσιών, αλλά επειδή ολοένα και αυξάνουμε τις αποστάσεις που τους και τα χωρίζουν . 
Και ας γίνει, επίσης, σαφές, ότι κρίση δεν υπάρχει επειδή φτιάχνουμε κτίρια και επειδή αυτά είναι κακής ποιότητας και ενεργοβόρα σε ανάγκες θέρμανσης, φωτισμού και δροσισμού, αλλά επειδή, ζητάμε ολοένα και περισσότερα τετραγωνικά μέτρα δομημένου χώρου (μ2)….

Μερικές διαπιστώσεις:
1) Δεν πληροί τους όρους ποιότητας του εσωτερικού αέρα το 75% των δημόσιων και ιδιωτικών εμπορικών κτιρίων της χώρας και περίπου δύο εκατομμύρια κατοικίες λόγω πλημμελούς κατασκευής είναι ενεργοβόρες.
2) Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση κοιμάται τον «ύπνο του δικαίου», ενώ πλησιάζει η 3-1-2006, ημερομηνία που τίθεται σε ισχύ η οδηγία 92//2002 της Ε.Ε. για την ενεργειακή απόδοση των κτιρίων.
3) Είναι απαραίτητο ένα εθνικό πρόγραμμα εξοικονόμησης ενέργειας σε δημόσια κτίρια με προσδιορισμό ανά έτος συγκεκριμένου αριθμού κτιρίων που θα προσαρμόζονται στις νέες προδιαγραφές.
4) Απαιτείται πλήρης εφαρμογή στις νέες οικοδομικές άδειες μετά την 4/1/2006 της οδηγίας της Ε.Ε. για την εξοικονόμηση ενέργειας σε κτίρια. Ταχεία μετάβαση από το πετρέλαιο στο φυσικό αέριο, όπου αυτό είναι εφικτό.
5) Επιβάλλεται η σύσταση Οργανισμού Πιστοποίησης βιoκλιματικών κτιρίων, άμεσα φορολογικά κίνητρα για επέκταση της χρήσης φωτοβολταϊκών συστημάτων σε κτίρια ώστε να κινηθεί ο μύλος που θα φέρει αποτέλεσμα και θα συνεγείρει και τον πολίτη.
6) Το κράτος όταν υπολογίζει την αντικειμενική αξία των ακινήτων για να επιβάλλει φόρους λαμβάνει υπόψη του αν το ακίνητο έχει καλοριφέρ, αν έχει πρόσοψη σε δρόμο κλπ. Θα μπορούσε κατά αντίστοιχο τρόπο, θέλοντας να ενθαρρύνει τη μείωση της κατανάλωσης ενέργειας, να λάμβανε υπόψη και την ύπαρξη βιοκλιματικών στοιχείων στον υπολογισμό της αντικειμενικής αξίας των κτιρίων. 
Οι πολίτες έτσι θα «προθυμοποιηθούν, να εγκαταστήσουν αυτές τις τεχνολογίες στα ακίνητα τους και θα στραφούν από τη χρήση του πετρελαίου στη χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας ή στην αναζήτηση της βιοκλιματικής λογικής. Ιδιαίτερα λυπηρό είναι και το γεγονός ότι τα υπουργεία και οι κρατικοί οργανισμοί δείχνουν παγερή αδιαφορία για τα σύγχρονης τεχνολογίας και φιλικά προς το περιβάλλον αυτοκίνητα.
7) H Ελλάδα είναι μία ευλογημένη χώρα, με μεγάλο, όμως αναξιοποίητο, δυναμικό ανανεώσιμων πηγών ενέργειας: παρατεταμένη ηλιοφάνεια, ανέμους, σημαντικές ποσότητες βιομάζας, ακόμα και σημαντικά θαλάσσια κύματα. Όμως με βάση τα τελευταία επίσημα στοιχεία η χώρας μας παίρνει μόλις το 4,7% της ακαθάριστης κατανάλωσης ενέργειας και το 6,3% της ηλεκτροπαραγωγής από ανανεώσιμες πηγές. Και κινείται με ρυθμούς χελώνας, την ίδια ώρα που άλλες ευρωπαϊκές χώρες (Γερμανία, Δανία, Ισπανία κ.α) απογειώνονται…. 
Σήμερα εισάγουμε το 70,7% των καυσίμων, ενώ το πανάκριβο και ρυπογόνο πετρέλαιο καλύπτει το 57% της συνολικής εγχώριας κατανάλωσης ενέργειας (29,7 εκατομμύρια ισοδύναμοι τόνοι πετρελαίου το 2002). Δεν πρόκειται για ένα μοιραίο, ούτε φυσικό, αποτέλεσμα. Υπάρχουν σαφέστατες πολιτικές ευθύνες, καθώς η ανανεώσιμη ενέργεια αντιμετωπίστηκε με αδιαφορία ή και εχθρότητα από κυβερνήσεις και κρατικές υπηρεσίες. Σ΄ αυτή την κατεύθυνση, προφανώς πίεζε και πιέζει το «λόμπι του πετρελαίου». Ήδη ο διεθνής οίκος Ερνστ Γιανγκ υποβίβασε την Ελλάδα από την 8η θέση παγκοσμίως ως προς ελκτικότητα επενδύσεων Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας που κατείχε το Φεβρουάριο του 2004, στην 13η θέση φέτος το καλοκαίρι! Η προηγούμενη δεκαετία χαρακτηρίστηκε από τις χαμένες ευκαιρίες στην προώθηση της «πράσινης ενέργειας». Όμως, υπάρχει ζωή και χωρίς το πετρέλαιο. Αρκεί να τρέξουμε.
8) Αν και ο πρώτος νόμος για την προώθηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας ψηφίσθηκε το 1985, όλη την επόμενη δεκαετία δεν έγινε τίποτα απολύτως, καθώς δεν προέβλεπε καθόλου κίνητρα. Το 1994 ψηφίστηκε ο νόμος 2244, που θεσμοθετούσε κάποιο πλαίσιο ενθάρρυνσης, αλλά και πάλι για τέσσερα χρόνια δεν έγινε τίποτα, κυρίως λόγω μπλοκαρίσματος από τον ελληνικό δεινόσαυρο της ενέργειας, τη ΔΕΗ. Η κρατική στην αρχή και ιδιωτικοποιημένη στην συνέχεια εταιρεία, με τον τεράστιο όγκο, θα μπορούσε να αποτελέσει ηγετική δύναμη στην πράσινη ενέργεια. Αντί γι΄ αυτό η ΔΕΗ παίρνει σήμερα μόλις το 0,3% της ηλεκτροπαραγωγής της από ανανεώσιμες πηγές. Ο γίγαντας έγινε νάνος των σύγχρονων τεχνολογιών. 
Μετά το 1998 έγιναν μικρά βήματα. Σήμερα η Ελλάδα απέχει από το στόχο κάλυψης του 12% της ενέργειας και του 21,1% του ηλεκτρικού ρεύματος από ΑΠΕ μέχρι το 2010 και, μαζί με την Πορτογαλία, είναι οι μόνες χώρες μεταξύ των «15» της Ε.Ε. που δεν θα τον επιτύχουν. Εάν τα καταφέρουμε, θα εξοικονομήσουμε1,2 εκατομμύρια τόνους ισοδύναμου πετρελαίου το χρόνο! Αλλά κάτι τέτοιο χρειάζεται υποστήριξη. Οι ανανεώσιμες πηγές χρεώνονται στην Ελλάδα με ΦΠΑ 19% όταν η Ιταλία και η Γαλλία έχουν ΦΠΑ 9% και η Βρετανία 5%….
9) Κάθε εγκατεστημένο μεγαβάτ αιολικής ενέργειας παράγει ηλεκτρικό ρεύμα, για το οποίο απαιτούνται 720 τόνοι μαζούτ! Σήμερα στην Ελλάδα υπάρχουν εγκαταστημένα 525 MW σε περίπου 100 αιολικά πάρκα. Θα μπορούσαν, όμως, να είναι πολλαπλάσια, καθώς έχουν κατατεθεί επενδυτικές προτάσεις για 14.000 MW, από τις οποίες μάλιστα 4.200 MW έχουν πάρει κατ΄ αρχήν την άδεια παραγωγής. Γιατί δεν προχωρούν; Κατ΄ αρχήν γιατί δεν έχουμε χωροταξικό σχεδιασμό. Έτσι το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε τον Σεπτέμβριο του 2004 ότι δεν μπορούν να προχωρήσουν άλλες εγκαταστάσεις.
10) Απίστευτο και όμως, ελληνικό! Εγκαταστάσεις φωτοβολταικών, πάνω από 20 MW, απαγορεύονται μέσα σε οικισμούς λόγω όχλησης! Δηλαδή, απαγορεύεται μία ώριμη τεχνολογία που προσφέρεται κατ΄ εξοχήν για κατοικίες και αστικά συγκροτήματα. Το αποτέλεσμα; Σε μία χώρα που λούζεται από τον ήλιο έχει εγκατασταθεί μόλις 1MW (1.000 KW) φωτοβολταικών , εκ των οποίων μόνο 210 KW είναι της ΔΕΗ! Η γραφειοκρατία αρνείται ακόμη την εγκατάσταση ενός πανελ 5 KW σε ένα δημόσιο χώρο!!!
11) Τα δημόσια και κρατικά κτίρια κρατούν τα σκήπτρα της ενεργειακής διαρροής. Παλαιά, κακοφτιαγμένα και κακοσυντηρημένα συνήθως, μοιάζουν με τραυματίες που αιμορραγούν ενέργεια. Δημόσιο και ευρύτερος δημόσιος τομέας έχουν περίπου 200.000 κτίρια. Σύμφωνα με σχετική μελέτη του Κέντρου Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΚΑΠΕ) οι ετήσιες ενεργειακές δαπάνες των κτιρίων αυτών είναι πάνω από 450 εκατ. ευρώ. Υπολογίζεται ότι μπορεί να εξοικονομηθεί μέχρι και 22% της ενεργειακής δαπάνης, με οικονομικά αποδοτικό τρόπο, πράγμα που σημαίνει εξοικονόμηση 140.000 τόνων ισοδύναμου πετρελαίου. Μία σειρά από ευρωπαϊκά προγράμματα για την ενεργειακή οχύρωση των δημοσίων κτιρίων πέρασαν ανεκμετάλλευτα.
12) Η βιομάζα θεωρείται μία από τις πιο δυναμικά ανανεώσιμες πηγές ανανεώσιμης ενέργειας, καθώς προέρχεται κατ΄ αρχήν από την αξιοποίηση γεωργικών και δασικών υπολειμμάτων, που διαφορετικά μένουν ανεκμετάλλευτα. Σύμφωνα με έρευνα της ICAP τα διαθέσιμα υπολείμματα στην Ελλάδα (από σιτηρά, αραβόσιτο, βαμβάκι, καπνό, ηλίανθο κ.λπ) ανέρχονται σε 7,5 εκατ. τόνους το χρόνο, ενώ άλλα 2,7 εκατ. τόνοι μπορεί να προέλθουν από δασικά υπολείμματα. Εάν αξιοποιηθούν στο σύνολο τους θα εξοικονομήσουν σχεδόν 4 εκατ. τόνους ισοδύναμου πετρελαίου! Δυστυχώς σήμερα αξιοποιείται λιγότερο από το 25% κυρίως σε τζάκια και λιγότερο σε βιομηχανίες επεξεργασίας ξύλου. Οι διάφορες κυβερνήσεις όχι μόνο δεν έκαναν τίποτα συστηματικό για την αξιοποίηση της βιομάζας, αλλά από το 1993 υπάρχει νόμος που απαγορεύει τη χρήση της στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη ως …. ρυπογόνου!
13) Παρά τις υποσχέσεις για «πράσινη Ολυμπιάδα», παρά τη δαπάνη τεράστιων ποσών και την κατασκευή τόσων μεγάλων έργων, η προσπάθεια εξοικονόμησης ανανεώσιμης ενέργειας και αξιοποίησης ανανεώσιμης ενέργειας απουσίασε εξ΄ ολοκλήρου. Δεν μπήκε ούτε ένα φωτοβολταικός συλλέκτης, ενώ το Ολυμπιακό χωριό δεν διαθέτει καμία πρόνοια θερμομονωτικής και βιοκλιματικής κατασκευής. Απίστευτο: τα σπίτια του χωριού δεν διαθέτουν θερμοσίφωνα! Από την άλλη έχουν πληθώρα κλιματιστικών. Ακόμα και μέσα στα μπάνια έχουν ενεργοβόρα κλιματιστικά μερικά διαμερίσματα!
14) Ο περιορισμός της κατανάλωσης βενζίνης και πετρελαίου από τα αυτοκίνητα δεν απασχόλησε ποτέ σοβαρά το κράτος, παρά το ότι υπολογίζεται ότι μπορεί να επιτευχθεί μείωση πάνω από το 15% με σειρά μέτρων. Οι πολιτικοί και οι κρατικές υπηρεσίες (κεντρικές και δημοτικές θα μπορούσαν να προχωρήσουν άμεσα σε ορισμένες παρεμβάσεις. Ένα πρώτο μέτρο είναι να ανανεωθεί ο στόλος των αυτοκινήτων του Δημοσίου με υβριδικά αυτοκίνητα (βενζινοκινητήτας και ηλεκτροκινητήτας) που πετυχαίνουν έως και 40% μικρότερη κατανάλωση καυσίμου μέσα στην πόλη. Υβριδικά αυτοκίνητα παράγονται πια από αρκετές εταιρίες και κατακτούν τις αγορές σε όλο τον κόσμο, στην Ελλάδα όμως έχουν ελάχιστη διείσδυση. Τα κίνητρα είναι ανεπαρκή, ενώ μόνο το ΥΠΕΧΩΔΕ έχει προμηθευτεί 5-6 αυτοκίνητα για υπηρεσιακή χρήση. Ο δήμος Αθηναίων έχασε πριν από δύο χρόνια την ευκαιρία να συμπεριληφθεί σε ένα ευρωπαϊκό πρόγραμμα για υβριδικά λεωφορεία. Τις τελευταίες, μόλις, μέρες όμως, ανακοίνωσε την απόκτηση δέκα λεωφορείων υδρογόνου, τα οποία αναμένεται να κυκλοφορήσουν στις αρχές του 2006. Η πρόταση είναι απλή: όλες οι λιμουζίνες υπουργών, βουλευτών, γενικών γραμματέων και στελεχών του κρατικού μηχανισμού να αντικατασταθούν από υβριδικά αυτοκίνητα τα οποία είναι άνετα και ποιοτικά, με μικρή αύξηση του κόστους αγοράς, που ισοφαρίζεται από την μειωμένη κατανάλωση καυσίμων. Επιπλέον η Ε.Ε. έχει θέσει το στόχο για κατανάλωση βιοκαυσίμων 2% μέχρι το 2005 και το 5,75% μέχρι το 2010. Στην Ελλάδα δυστυχώς δεν έγινε τίποτα…. Από πού να ξεκινήσουμε; θα μπορούσε οι στόλοι των λεωφορείων και των απορριμματοφόρων, που καίνε πετρέλαιο, να εφοδιαστούν με βιοντίζελ, ελληνικής προέλευσης και παραγωγής. Το κέρδος θα ήταν τεράστιο……
15) Τα ελληνικά νησιά θα μπορούσαν να αποτελέσουν ένα υποδειγματικό αρχιπέλαγος των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Ιδιαίτερα η ηλιακή ενέργεια παρουσιάζει τη μεγαλύτερη έντασή της ακριβώς την περίοδο μεγαλύτερης ζήτησης, το καλοκαίρι. Δυστυχώς, όμως, μέχρι τώρα οι ΑΠΕ αξιοποιούνται για την παραγωγή μόλις του 1,7% της ηλεκτρικής ενέργειας των νησιών. Το χειρότερο είναι ότι ΔΕΗ και πολιτεία αντί να επενδύσουν στον ήλιο και στον αέρα, προχωρούν στην κατασκευή νέων εργοστασίων, ηλεκτροπαραγωγής, από το πετρέλαιο! Με νέες ρυπογόνες μονάδες αντικαθιστά η ΔΕΗ τις πεπαλαιωμένες που βγαίνουν εκτός λειτουργίας στην Κρήτη το Φεβρουάριο του 2005 και πρόσφατα στη Λέσβο. Οι ανανεώσιμες πηγές έχουν πλέον αξιοπιστία όλο το χρόνο και υπό οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες, με τη δημιουργία αντλησιοταμιευτήρων. Πρόκειται για μικρά υδραυλικά έργα παραγωγής ενέργειας, που στηρίζονται στην απλή αρχή: όταν υπάρχει περίσσια ενέργειας, ανεβάζω το νερό ψηλά. Όταν έχω έλλειμμα, αφήνω το νερό να πέσει και να θέσει σε λειτουργία τον υδροηλεκτρικό σταθμό. Πρόσφατη μελέτη έδειξε ότι με τη δημιουργία ενός αντλησιοταμιευτήτα ισχύος 35 μεγαβατ (MW) και εγκατάσταση ενός αιολικού πάρκου 60 MW μπορεί να καλυφθεί το 75% των ενεργειακών αναγκών της Λέσβου. Το κέρδος θα είναι 75.000 τόνοι μαζούτ το χρόνο! Δεν αξίζει;
16) Η μεγαλύτερη ίσως ενεργειακή μαύρη τρύπα της Ελλάδας είναι τα κτίρια «υπεύθυνα» για το 40% της καταναλωθείσας ενέργειας (θέρμανση, ψύξη, φωτισμός κλπ). Εδώ και χρόνια κάθε κτίριο θα έπρεπε να διαθέτει «ενεργειακή ταυτότητα» (οδηγία της Ε.Ε. από το 1998), που να την παίρνει υπόψη του και ο ενοικιαστής ή αγοραστής. Φυσικά κάτι τέτοιο δεν υπάρχει στην Ελλάδα. Από τις 4 Ιανουαρίου 2006 η Ε.Ε. απαιτεί υλοποίηση συγκεκριμένων μέτρων μείωσης της ενεργειακής σπατάλης των κτιρίων, με χρήση ΑΠΕ, νέου τύπου θερμομονώσεις και βιοκλιματικές τεχνικές. Ήδη στην Ιταλία έχουν εκπαιδευθεί για αυτό το σκοπό 7.000 ενεργειακοί επιθεωρητές, ένας όρος άγνωστος για την Ελλάδα. Μελέτη της ICAP υπολογίζει ότι είναι εφικτή μέσα σε δέκα χρόνια, μόνο με τη χρήση παθητικών ηλιακών συστημάτων, εξοικονόμηση ενέργειας 10% από τον κτιριακό τομέα, ίση με 35 εκατ. τόνους ισοδύναμου πετρελαίου. Στην Ελλάδα όμως δεν δίνεται κανένα κίνητρο στους πολίτες για να προχωρήσουν σε μέτρα ενεργειακής αποδοτικότητας (όπως για παράδειγμα τοποθέτηση τζαμιών low – emission, αξιοποίηση ανανεώσιμων πηγών κλπ). Τα όποια κίνητρα δίνονται στους επενδυτές ή σε μεγάλες επιχειρήσεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η κατάργηση της επιδότησης του ηλιακού θερμοσίφωνα επί Ν. Χριστοδουλάκη, που επανήλθε – πολύ κουτσουρεμένη όμως – από τη νέα κυβέρνηση. Αποτέλεσμα ; Ενώ η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα παραγωγής ηλιακών θερμοσιφώνων , μόλις το 20% (περίπου 800.000) των ελληνικών νοικοκυριών διαθέτει ηλιακούς συλλέκτες. Ένας στόχος τριπλασιασμού των εγκατεστημένων ηλιακών συλλεκτών μέσα στα επόμενα δέκα χρόνια θεωρείται βάσιμος. Στην περίπτωση αυτή η εξοικονόμηση ενέργειας θα εκτοξευθεί από το 1,3 εκατ. MW το χρόνο που είναι σήμερα στα 4 εκατομμύρια MWh. 
Προσπαθώντας, συχνά, να ερμηνεύσουμε την τεχνολογική, χρονικά, υστέρηση, που παρατηρείται σε πολλούς τομείς της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας,(δηλαδή την εφαρμογή και την διείσδυση νέων τεχνολογιών, σε σχέση με τις άλλες λεγόμενες προηγμένες χώρες), συνηθίζουμε να λέμε ότι «η Ελλάδα κοιμάται τον ύπνο του δικαίου» και να αποδίδουμε το φαινόμενο ή στα ή στα τεχνοφοβικά γρανάζια της δημόσιας διοίκησης ή στην ανυπαρξία κατάλληλων δομών ή υποδομών στα κέντρα λήψης αποφάσεων. Μόνο που, καμιά φορά, η «Ελλάδα δεν κοιμάται το ύπνο του δικαίου», αλλά απλά κάποιοι την αφήνουν να κοιμάται για να παίζουν ανεμπόδιστοι μικρο-παιχνίδια εξουσίας ή να κερδοσκοπούν ασύστολα, σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος.
Και όταν αυτό, το δημόσιο συμφέρον, συνδέεται με θέματα υγείας, ποιότητας ζωής ή περιβάλλοντος, και όταν αυτό το δημόσιο συμφέρον, συνδέεται με το ίδιο το ξεπέρασμα της οικολογικής κρίσης που μαστίζει τον πλανήτη μας, καταλαβαίνει κανείς ότι τα μικρο-παιχνίδια εξουσίας και κερδοσκοπίας, δεν μπορούμε παρά να τα καταγγείλουμε και να απαιτήσουμε επιτακτικά να σταματήσουν.
Ελλάδα 2005 : ή πρόστιμα για την σπατάλη ενέργειας ή αλλαγή νοοτροπίας εδώ και τώρα

Και πραγματικά αυτό που συμβαίνει στα θέματα εξοικονόμησης ενέργειας στην Ελλάδα, σήμερα, είναι εντελώς εξοργιστικό.
Η Ελλάδα, σύμφωνα με τις διεθνείς υποχρεώσεις της, θα κληθεί να πληρώσει, σύντομα, πρόστιμα 50 – 100 $ (δολάρια) τον τόνο, (για κάθε επιπλέον ρύπο από το όριο που επιβληθεί), για κάθε ρύπο Co2 (διοξείδιο του άνθρακα).
Και παρόλα αυτά δεν μειώνει τους ρύπους της ή δήθεν δείχνει ότι κάτι μειώνει, με την ίδια λογική που οι κυβερνήσεις έκρυβαν το δημόσιο χρέος της μώρας μας ( μέχρι που αποκαλύφθηκε, για να γίνει «ρεζίλι των σκυλιών»…).
Φυσικά το πρόβλημα της σπατάλης ενέργειας και άρα και της αύξησης των τόσο καταστροφικών για το περιβάλλον ρύπων που την συνοδεύουν, δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο ή σχετίζεται άμεσα με την λεγόμενη «βελτίωση του επιπέδου διαβίωσης του μέσου πολίτη», που και αυτή οφείλεται στην, επίσης, λεγόμενη «δραματική αύξηση του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος» (και λέω λεγόμενη, γιατί όταν καταστρέφονται οι λειτουργίες της κοινωνίας των πολιτών, όταν οι πόλεις γίνονται απάνθρωπες και όταν ο καρκίνος, που οφείλεται κατά 80% στην μόλυνση του περιβάλλοντος και της διατροφικής αλυσίδας, θερίζει τι να τον κάνω εγώ τον δείκτη που δείχνει πόσες δορυφορικές τηλεοράσεις και πόσα αυτοκίνητα 4 Χ 4 υπάρχουν στην Ελλάδα;).
Αυτές όμως οι «αυξήσεις» (Α.Ε.Π., κλπ), σχετίζονται και με τον κτιριακό τομέα, που είναι και το, κατ΄ εξοχήν, αντικείμενο μας.
Και στην Ελλάδα παρατηρείται μία συνεχής αύξηση του δομημένου χώρου που χρησιμοποιούν οι πολίτες της (άρα αύξηση και της ενέργειας που απαιτείται για να θερμανθεί, να δροσιστεί και φωτιστεί!). Στις αρχές τις δεκαετίας του ΄80, αντιστοιχούσαν 28μ2 / άτομο. Σήμερα φθάσαμε στο 42μ2 / άτομο, (όταν στην Μόσχα π.χ. αντιστοιχούν 11,6μ2 , στο Παρίσι περίπου 30μ2 και στην Ζυρίχη 50μ2 !).
Τετραγωνικά μέτρα, φυσικά, και στην συντριπτική τους πλειοψηφία, αμόνωτα ή δήθεν θερμομονωμένα (μην ξεχνάμε την ελλιπή ενεργειακή νομοθεσία και ότι οι θεσμοθετημένες μελέτες θερμομόνωσης – που και αυτές δεν εφαρμόζονται στην πράξη – γίνονται με το λανθασμένο κανονισμό του 1979, δηλαδή 26 χρόνια παράγουμε ψευδο-μελέτες!)
Και έτσι φθάσαμε σήμερα στην τεράστια αύξηση της χρήσης κλιματιστικών μηχανημάτων ( οι πωλήσεις τους αυξήθηκαν κατά 800% τα τελευταία χρόνια!), να καταναλώνουμε σχεδόν διπλάσια ποσότητα ενέργειας, ανά κάτοικο τυπικού κτιρίου, σε σχέση π.χ. με την βορειότερη, ψυχρότερη (ή σκοτεινότερη!) Δανία (Kwh/m3/άτομο).
Μερικά συγκλονιστικά δεδομένα
Ο κύκλος εργασιών του κτιριακού τομέα της παγκόσμιας οικονομίας (Π.Ο), ανέρχεται σε 3.000 δισεκατομμύρια δολάρια και αντιπροσωπεύει το 10% της παγκόσμιας Οικονομίας. 
Το 30% αυτού του τεράστιου ποσού αφορά την Ευρώπη, το 22% τις Η.Π.Α., το 21% την Ιαπωνία και το 4% τον υπόλοιπο κόσμο!! (φανταστείτε δηλαδή τι θα γίνει όταν οι Κινέζοι θελήσουν να μιμηθούν τους Έλληνες και να περάσουν από τα 7μ2 / άτομο στα 42μ2 !). 
Στον κτιριακό τομέα απασχολούνται 110.000.000 εργαζόμενοι, (το 7% της παγκόσμιας αγοράς). Στα κτίρια αντιστοιχεί: 
Το 1/6 των παγκόσμιων πόρων! 
Το 40% της παγκόσμιας κατανάλωσης ενέργειας 
Το 16% του νερού 
Το 70% των εκπομπών Co2
Και στην Ελλάδα το 75% περίπου των κτιρίων (δημοσίων και ιδιωτικών), όχι μόνο είναι ενεργοβόρα, αλλά ούτε καν πληρούν τους όρους ποιότητας εσωτερικού αέρα (αντί 600 ppl, ξεπερνούν και τα 4.000 ppl Co2 ). 
Το, δυστυχώς, λογικό σενάριο αύξησης κατά 42% της ενεργειακής κατανάλωσης των κτιρίων στην Ελλάδα, μέχρι το 2020, όχι μόνο θα τινάξει στον αέρα της διεθνείς υποχρεώσεις μας (π.χ. πρωτόκολλο του Κιότο), αλλά θα μας υποχρεώσει, και μάλιστα σύντομα, να βάλλουμε, σαν φορολογούμενοι, βαθιά το χέρι στην τσέπη μας, για να πληρώνουμε σε τρίτες χώρες, δικαιώματα αγοράς ρύπων…..
Αφήστε που η όλη κατάσταση απειλεί να τινάξει σύντομα, το ενεργειακό μας σύστημα - από φορτίο αιχμής 5,5 GW (γιγαβάτ), φθάσαμε αισίως πέρσι στα 11 GW (γιγαβάτ) - και να το απαξιώσει σε τέτοιο βαθμό, που και νέοι σταθμοί παραγωγής ενέργειας να φτιαχτούν, θα μοιάζουν με την τοποθέτηση νερού σε τρύπια βαρέλια……
Γι΄ αυτό και χρόνια τώρα φωνάζουμε: 
ΟΧΙ νέοι σταθμοί ενέργειας (άρα και περισσότεροι ρύποι και σπατάλη χρημάτων) 
ΝΑΙ σε νέα βιοκλιματικά κτίρια. 
Και ποιος μας άκουγε ; 
Σε σύνολο 100.000 Ελλήνων μηχανικών, υπάρχουν 4 εξειδικευμένα γραφεία, 200 με 300 μηχανικοί που έχουν περάσει από σεμινάρια και 100, περίπου, άλλοι που ασχολούνται περιστασιακά με το αντικείμενο.  Μία σχετική υπηρεσία υπάρχει στο ΥΠ.Ε.ΧΩ.Δ.Ε. και αυτή υπολειτουργεί. 
Το Κ.Α.Π.Ε. εδώ και χρόνια δεν πληροί το ρόλο του, του Συμβούλου της πολιτείας. 
Εξειδικευμένες σπουδές δεν υπάρχουν στα Ελληνικά Πολυτεχνεία (με 1 –2 φωτεινές και μεμονομένες εξαιρέσεις). 
Το Τ.Ε.Ε. περισσότερο ασχολείται με το ποιος θα είναι ο Πρόεδρος του και λιγότερο με το πιέσει για την εφαρμογή της λογικής. 
Για το τι γίνεται στην υπόλοιπη ελληνική κοινωνία αφήστε τα, καλύτερα….

Γι΄ αυτό και ο Σύλλογος Ολιστικής ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗΣ και Οικολογικής Δόμησης (Σ.ΟΛ.ΑΡ.) απαιτεί την άμεση εφαρμογή τόσο της Κοινοτικής Οδηγιάς 91/2002, όσο και της κοινής λογικής…